ஆபியம், கிட்டிப்புல், பம்பரம் போயாச்சு;

"ஆபியம், கிட்டிப்புல், பம்பரம் போயாச்சு;

ஹாபியாய் வீடியோ கேமாச்சு; -ஹேப்பியாய்

குந்தி விளையாடும் கேம்ஸின் அடிமைகளாய்

சந்ததிகள் ஆயிடுச்சே தான்!"

(www.thinnai.com)

மேலே கண்டுள்ளது அகரம்.அமுதாவின் ஒரு வெண்பா. இதுபோல நிறையத் தந்து இருக்கிறார். திண்ணை இணைய தளத்தில் காணலாம்.

இந்த வெண்பா படிக்க நகைச்சுவை போல் தோன்றினாலும் மிகவும் முக்கியமான ஒரு செய்தியைச் சொல்லுகிறது.என்னை சிந்திக்கத் தூண்டியது.உங்க‌ளையும் தூண்டும் என்றே நினைத்து எழுதத் துணிந்தேன்.

நமது சமூகத்திற்கே உரிய விளையாட்டுக்கள் எல்லாம் மறைந்துவிட்டன.

இதில் ஆபியம் என்பது பச்சைக் குதிரை தாண்டுத‌ல். அதாவது ஒருவனை குனியவைத்து அவன் முதுகில் கை ஊன்றித் தாண்டுதல். சோழநாட்டில் ஆபியம் என்பார்களாம்.அதற்கு ஒரு சுவாரஸ்யமான‌ பாட்டு:

"ஆபியம்...

மனியாபியம்...

இஷ்ட்டாபியம்...

குரங்காபியம்... 

நகரத்தின் எல்லைக் கோடு...

குட்டிச் சாத்தான் மண்ணைத் தின்றான்...

தற... தற... *த்துல உதை!"  

அந்தப் பாட்டில் இன்னொரு வகை:

"ஆபியம்

இஸ்டாபியம்

ல்க்டுதட்பரிசு

லாம்லாத்பரிசு

சோடா கலர்

உடைச்சி தாரேன் குடிச்சுக்க..."

(நன்றி:http://www.kudukuduppai.blogspot.com)

கிட்டிப்புல்,அல்லது கில்லி தாண்டல் என்பது நம் ஊர் கிரிக்கெட்! அதில் கில்லி விழுந்த இடத்திற்கு தாண்டலால் இத்தனை அளவு என்று கேட்க வேண்டும்.அப்படி அளக்கும் போது அதற்கும் பாடல் உண்டு. 

பம்பரம் விளயாட்டில், நல்ல வேகத்தில் பம்பரம் அசையாமல் சுற்றிக் கொண்டிருக்கும். அதற்குத் தூங்குதல் என்று பெயர்.அப்போதும் சில பாடல்கள் உண்டு.

பாண்டி விளையாட்டுக்கும் பாடல் உண்டு.

கோலிக் குண்டு விளையாட்டு குறிபார்த்து அடிக்க க‌ற்றுக் கொடுக்கும்.

சடுகுடு, அல்லது கபாடி பாட்டுப் பாடிதான் மூச்சடைத்து எதிர் அணியின் கோட்டைக்குள் நுழைய வேண்டும்.

தோற்றவன் முதுகில் உப்பு மூட்டை ஏறி சவாரி செய்யும் வாண்டுகள். 

இன்னும் எவ்வளவோ விளையாட்டுக்கள்.எல்லாம் போன இடம் தெரியவில்லை.

மைதானத்தில் சென்று ஓடியாடி விளையாடும் பழக்கம் எல்லாம் குழந்தைகளிடம் இல்லை.அருகிவிட்டது. எல்லோரும் கம்ப்யூட்டெர் விளையாட்டுக்களில் மூழ்கி, மற்ற பிள்ளைகளுடன் பழகவோ, பேசவோ, அறியாமல் போய் விட்டனர்.விளையாட்டுத் தோழன்/தோழி என்று சொல்ல இன்று குழந்தைகளூக்கு யாராவது உண்டா? 

வெளிப்புற விளையாட்டுக்களால் உடல் ஆரோக்கியம் மட்டுமல்ல,மன ஆரோக்கியம், பிறருடனான உறவுகள் எல்லாம் பலமடையும்.

கிராமப்புறங்களிலும் கூட இலவசத் தொலைக் காட்சியில் அடிதடி படம் பார்க்க பிள்ளைகள் அமர்ந்து விடுகின்றன.

ஆரோக்கியம் கருதியாவது பிள்ளைகளை தினசரி மாலையில் நல்ல விளையாட்டுக்களில் ஈடுபடுதத வேண்டும். 

பெற்றோர்களும் ஆசிரியர்களும் இதற்காக இணைந்து பாடுபட வேண்டும்.

செய்வார்களா?